Zo hèhè...deze dag is eens ontspannen begonnen. Geen drang om uit bed te gaan, omdater weer een stuk gereden moet worden. Jorina had het om 08.30uur wel gezien en besloot buiten lekker in de zon een tijdschrift te lezen, terwijl Dirk er nog even vrolijk op los ronkte. We zaten om 10.00uur in de startblokken achter de laptop om weer een live kerkdienst mee te luisteren...vielen we midden in de preek binnen. Huh? Vorige week was het toch ook om 10.00uur? We kwamen er na een tijdje achter dat we toen in de staat Utah waren en dat het tijdsverschildaar 8 uren was en hier in Oakhurst 9 uren. Ahaaa. Toen maar even een andere nep-live kerkdienst opgesnord. Dat ging ook prima.

Het was zo ongelooflijk warm vandaag hier. Het moet minimaal de 30 graden hebben bereikt. En aangezien je bovenop een 2 andere campers staat valt er ook weinig verkoeling te halen hier. De hele dag met de airco aan in de camper zitten leek ons toch ook niet zo'n goed plan. Een paar mijl verderop bevond zich het 'Bass Lake'...een meer dus. We besloten daar maar even een frisse windte halen.

Ondertussen daar ook een soort van gepicknickt (ondanks het kleine bordje: no consumptions and alcoholic prohibitedon this dock

)!

Nanog geen uur was erook daar geen houden meer aan. Toch maar weer terug naar de camping dan. Daar uiteindelijk nog een heuse waterval ontdekt in het riviertje datlangs de campers stroomt (misschien even handig omde bril op te zetten

). Verder echt helemaal niks gedaan dan gehangen, gelezen, gegeten, gedoucht en genixt! Er zit dan ook verder geen verhaal meer in. Oh ja...nog even een update over de voormalige kies: alles is onder controle. De pijnstillers na 2 dagen al niet meer geslikt. Nog wel antibiotica slikken de komende dagen. Wel fijn dat deze om de 6 uur ingenomen moeten worden en dat daar dus elke nacht de wekker voor staat .

Morgen naar onze laatste campingbestemming in San Francisco. Welke is nog niet bekend. Dat zien we morgen wel. Het is in ieder geval nog zo´n 3,5 uur rijden dus we gaan weer vroeg op pad. Daarna moeten we toch echt bijna afscheid nemen van ´onze´ camper...jammer hoor!